Ամեն ինչ սկսվեց 2010-ի դեկտեմբերից, երբ որոշեցի մի փոքր հասարակական ակտիվություն ունենալ: Մտածեցի ինչ որ մի ՀԿ-ի անդամագրվել ու տենց կամաց-կամաց սկսել: Ծանոթներիցս իմացա տարբեր ՀԿ-ների մասին ու մեկը հետաքրքրեց: Ինձ նկարագրեցին, որ տարեկան տալիս ես 8.000 դրամ փող ու իրանց կազմակերպած լիքը միջոցառումներին որին ուզում մասնակցում ես: Էտ ՀԿ-ն AEGEE-Երևանն էր: Կյանքիս վերջին տարիների երևի թե ամենածավալուն ու լուսավոր կետերից մեկը: Ճիշտ ա, շատ ժամանակ եմ ծախսել կազմակերպության գործերի վրա, մի մասն էլ անիմաստ ու արդյունքը միշտ եղել ա իմ սպասածից ցածր, բայց մի տեսակ ուժ կար ներսում, որ ձգում էր: Ուժը հիմա էլ կա, բայց իմ համար մի տեսակ թուլացրել են, կարող ա և հետո ուժեղանա, հիմա չգիտեմ: Ասել եմ ու էլի կասեմ, որ ես էն միակ մարդկանցից եմ Երևանում, ով զգացել ա AEGEE սփիրիթը, որի մասին մարդիկ կան ուղղակի լսել են ու ձև են բռնում, մթոմ հենց էտ ա որ կա, իրանք դրա մարմնավորումն են: Բայց չէ, էտ սփիրիթ կոչվածը հենց էն ա, որ չի կարա մենակ մի հոգի ունենա ու դա մի հավաքական բան ա, որն ակամայից ես զգում, եթե իհարկե սիրում ես ուրախանալ ու ամենակարևորը` ընկերներիդ: AEGEE-ն ինձ տվեց մի "տոննա" ընկերներ ու փորձ: Չգիտեմ որից սկսեմ, որտև երկուսն էլ շատ են ու լավը ^_^ Լավ, ընկերներ... Ինչն ա իմ համար ընկերների մոտ կարևոր, դա հասկանալու ունակությունն ու ուրիշների հետևից քիչ խոսալը: AEGEE-ի մեծ մասը դա ունի, համենայն դեպս նրանք, ում հետ ես շփվում եմ ու կուզենայի շփվեի: Կյանքի լրիվ մակարդակների համար ընկերներ կան ու ամենակայֆն էն ա, որ իրանք սաղ ինձնից մեծ են տարիքով: Փոքրերին էլ եմ սիրում, բայց դուք ուրիշ կատեգորիայի մեջ եք, էլի լավ իհարկե :)
Հա, փորձը... Ճիշտ ա, տենց մեկումեջ շեշտվում էր, որ ես չեմ ընտրվել իմ պաշտոնին, այլ ինձ նշանակել են, բայց երևի թե, թեկուզ փոքր չափով, ես ապացուցել եմ իմ արժանի լինելը, էլ չեմ ասում էն իձեաներն ու երազանքները, որոնք պետք ա լինեին ու տենց միանգամից հօդս ցնդեցին: Փորձն իր հետ տվեց նաև շաաաատ ծանոթներ ոչ միայն Հայաստանում, այլ նաև Եվրոպայում: Իսկականից հիմա Եվրոպայում էլ ունեմ մի "հոյակերտ" ընկերներ, ովքեր ամեն անգամ ինձ տենալուց խեղդելու չափ գրկում են ^_^
Դե հիմա ես ձեզ ասում եմ հաջող, հույս ունեմ նորից ձեզ կմիանամ տարիներ հետո (եթե էտքան ձգեք :Դ) կամ էլ կհամագործակցեմ ձեր հետ: Իմացեք, որ ձեր մեջ կան մարդիկ, ովքեր կարող են մինչև իրանց կամ էլ իմ կյանքի վերջ ինձ վրա հույս դնեն, իմացեք, որ մի հատ լավ, տակից օգնող ու դրա մասին ոչ մի բան չասող ընկեր ունեք: Դե գուդ լաք ձեզ... ձեր չար ՎաHUG :D
Հ.Գ. - Էն որ ասում են ես վատն եմ, լավ, բա դուք ձեզ մի անգամ հարց տվել եք, թե ես ոնց կարամ էտ "ասածներով" վատը լինեմ? Իհարկե վատ բաներ ունեմ, դա անխոս, ոչ ոք կատարյալ չի, բայց... էսքան ժամանակ ինչքան եվրոպական իվենթի գնացել եմ, հետս միայն աղջիկներ են եղել (սաղ ասում են տենց լավ ա :D) ու իրանցից հերթով հարցրեք, թե ինձ մինչև գնալը ոնց էին ճանաչում ու գալուց հետո ոնց:
Հա, փորձը... Ճիշտ ա, տենց մեկումեջ շեշտվում էր, որ ես չեմ ընտրվել իմ պաշտոնին, այլ ինձ նշանակել են, բայց երևի թե, թեկուզ փոքր չափով, ես ապացուցել եմ իմ արժանի լինելը, էլ չեմ ասում էն իձեաներն ու երազանքները, որոնք պետք ա լինեին ու տենց միանգամից հօդս ցնդեցին: Փորձն իր հետ տվեց նաև շաաաատ ծանոթներ ոչ միայն Հայաստանում, այլ նաև Եվրոպայում: Իսկականից հիմա Եվրոպայում էլ ունեմ մի "հոյակերտ" ընկերներ, ովքեր ամեն անգամ ինձ տենալուց խեղդելու չափ գրկում են ^_^
Դե հիմա ես ձեզ ասում եմ հաջող, հույս ունեմ նորից ձեզ կմիանամ տարիներ հետո (եթե էտքան ձգեք :Դ) կամ էլ կհամագործակցեմ ձեր հետ: Իմացեք, որ ձեր մեջ կան մարդիկ, ովքեր կարող են մինչև իրանց կամ էլ իմ կյանքի վերջ ինձ վրա հույս դնեն, իմացեք, որ մի հատ լավ, տակից օգնող ու դրա մասին ոչ մի բան չասող ընկեր ունեք: Դե գուդ լաք ձեզ... ձեր չար ՎաHUG :D
Հ.Գ. - Էն որ ասում են ես վատն եմ, լավ, բա դուք ձեզ մի անգամ հարց տվել եք, թե ես ոնց կարամ էտ "ասածներով" վատը լինեմ? Իհարկե վատ բաներ ունեմ, դա անխոս, ոչ ոք կատարյալ չի, բայց... էսքան ժամանակ ինչքան եվրոպական իվենթի գնացել եմ, հետս միայն աղջիկներ են եղել (սաղ ասում են տենց լավ ա :D) ու իրանցից հերթով հարցրեք, թե ինձ մինչև գնալը ոնց էին ճանաչում ու գալուց հետո ոնց:
