… ու այսպես ամեն օր …

… Առավոտ: 6:00: Հեռախոսիս զարթուցիչը միացավ: Վեր կացա, անջատեցի, հեռախոսը, դրեցի կողքս, քնեցի: 6:07: Նորից նույնը: 6:20: Արդեն արթնացա, հագնվեցի, լվացվեցի, թեյեցի, դուրս եկա: Բժշկական կանգառի դիմացի կանգառում եմ, սպասում եմ 19 համարի երթուղայինին: Եկավ: Նորից լիքն է ու ես էլ ուշանում եմ: Ինչ արած, պիտի կանգնեմ` հանդուրժելով մոտ 1 տասնյակ կազմող հետույքներն ու մոտ 2 տասնյակ կազմող տարբեր հոտերի խառնուրդը, որը առավոտյան անտանելի է: Հասանք մոնումենտ` մի կին է նստում ում դունչը տգեղ փոսիկ ունի, հասանք Լամբադա` թեքվելուց բոլորը ընկնում են իրար վրա, հասանք Ֆրանսիական համալսարան` մարշրուտկի կեսը իջավ ու ես նստեցի դիմացը` միակ տեղը, որտեղ դիմացդ չկան հետույքներ, եւ ազատ կարող ես նայել որ կողմ ուզես, հասանք ժող: Արդեն ժամը 9-ն է: Սպասում եմ ընկերներիս: Եկան: Բարեւեցինք: Գնացինք դասի: 11:50: Հազիվ 2 ժամ նստեցինք դասի: Քուններս տանում է: Գնացինք մի բան ուտելու: Վերադարձանք լսարան: Ամբողջ կուրսը փախել է: Հաջորդ 1 ժամը թափառում եմ: Գնում եմ Կասկադ, Հանրապետության հրապարակ, Վարդան Մամիկոնյանի արձանի մոտ: Միակ տեղերն են քաղաքում, ուտեղ կարողանում եմ հանգիստ մտածել, իսկ մտածելու բան ես շատ ունեմ: Գնում եմ տուն: Հաց եմ ուտում: Միացնում եմ նոթբուքս ու սկսում բլոգել, թվիթել, բլոգներ կարդալ: Միաժամանակ նայում եմ կինոներ, հետո էլի հաց ուտում, դիտում եմ “Վերադարձը”*-ը, թեյում, դիտում եմ “Բանակում”**-ը, էլի թվիթում ու պառկում եմ քնելու իմ` ամբողջ օրը կարոտած փափուկ անկողնում:

… Առավոտ: 6:00: Հեռախոսիս զարթուցիչը միացավ …

Բայց ամեն օր չի, որ այսպես է: Լինում են նաեւ օրեր, որոնք շատ հետաքրքիր են անցնում եւ դառնում են իմ թանկ հիշողությունների մի մասը:

* Սերիալ, որը նայում եմ այդ ժամին որեւէ այլ անելու բան չունենալու պատճառով

** Սերիալ, որը նայում եմ մեծ հաճույքով եւ իմ մեջ մեր բանակի մասին իլուզիաներ ստեղծելով

Penulis : Unknown ~ Sebuah blog yang menyediakan berbagai macam informasi

Artikel … ու այսպես ամեն օր … ini dipublish oleh Unknown pada hari . Semoga artikel ini dapat bermanfaat.Terimakasih atas kunjungan Anda silahkan tinggalkan komentar.sudah ada 8 komentar: di postingan … ու այսպես ամեն օր …